توضیحات
سه تار از سازهای زهی و مضرابی موسیقی ایرانی است که با ناخن انگشت اشاره دست راست نواخته می شود. این ساز، دارای ۴ سیم از جنس فولاد و برنز است که به موازات دسته، از کاسه تا پنجه کشیده شده اند. سه‌تار دارای ۲۸ پردهٔ قابل حرکت از جنس روده ی حیوانات یا ابریشم است. صدای آن ظریف و تو دماغی و تا حدودی غمگین است و گستره صوتی آن از هنگامِ بمِ دو زیر خط حامل تا لا بمل بالای خط حامل و در نتیجه نزدیک به ۳ اکتاو است.
سه‌تار پیشتر هم خانواده با سازهایی چون دوتار و تنبور بوده است و امروزه به تار بسیار نزدیک تر است. در موسیقی دستگاهی ایران استفاده از سه‌تار بسیار رواج دارد؛ گرچه بیشتر برای تک نوازی مورد استفاده قرار می گیرد. این ساز برای هر دستگاه کوک ویژه ای دارد ولی فاصلهٔ چهارم یا پنجم پایین رونده معمولاً بین سیم های اول و دوم ثابت است.
نوازندگان سه تار برای اجرای آن، در حالت نشسته روی زمین یا صندلی، کاسهٔ ساز را به صورت مورب و با زاویهٔ ۴۵ درجه روی ران راست قرار داده و با سر انگشتان دست چپ روی پرده ها (دستان ها) ی روی دستهٔ سه تار حرکت می کنند و با انگشت اشارهٔ دست راست خود به سیم ها ضربه می زنند. معمولاً برای نوازندگی فقط انگشتان اشاره، میانی، حلقه و در بعضی موارد انگشت کوچک دست چپ استفاده می شوند اما در آثار استادان، استفاده از انگشت شصت برای پرده گیری روی سیم بم نیز کاربرد دارد. در حین نوازندگی سه تار، می توان با زخمه زدن نزدیک به خرک، صدا را کمی زبر و خشن کرد؛ و با انجام این کار نزدیک به گلوی ساز، صدایی نرم و ملایم و اصطلاحاً پخته تر تولید می شود.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.